Wetenschappers van het California Institute of Technology hebben een methode ontwikkeld om op minuscule schaal afbeeldingen te kunnen weergeven. Door goed te kijken naar de natuur kan men nu met DNA piepkleine plaatjes van bijvoorbeeld de Mona Lisa van Leonardo da Vinci maken.
CGI, kort voor Computer-Generated Imagery, heeft de zogeheten Uncanny Valley verlaten: met behulp van computers kunnen we nu zodanig echte beelden creëren dat ze niet van de realiteit te onderscheiden zijn. Maar wat is dan de volgende stap? In deze video geeft animator Alan Warburton ons een interessant lesje over computer graphics.
In het Columbus Convention Center Atrium in Ohio omarmt men de selfie-nemende bezoekers met een digitaal display in de vorm van een mensenhoofd. Binnen bevindt zich een fotohokje met 29 camera’s die met een druk op de knop simultaan een foto van je gezicht maken. Vervolgens wordt deze beeltenis weergegeven op het meer dan vier meter hoge hoofd.
Voor de video El Orfelinato trok het Turkse kunstenaarscollectief Oddviz – waar we hier eerder over schreven – erop uit met een lading camera’s en 3D-scanners, om zo een verlaten Joods weeshuis te digitaliseren. Door beelden van buiten en van binnen het gebouw te combineren ontstaat een wonderlijk geheel dat je het gevoel geeft dat je door muren kunt kijken. Een sterk staaltje technologische kunst:
De Robotic Chair van kunstenaar en professor Raffaello d’Andrea is al jaren oud, maar dat maakt hem zeker niet minder bijzonder. De bijzondere stoel, die op verschillende plaatsen ter wereld is tentoongesteld, stort zich ter aarde en verliest al zijn onderdelen. Vervolgens begint hij zichzelf dankzij robotica weer op te bouwen, waarna het proces weer opnieuw begint. Tech-kunst op zijn best.
Een aantal jaar geleden maakten we hier melding van de Atheense architect Katerina Kamprani, die in haar vrije tijd gebruiksvoorwerpen met een kleine aanpassing volledig nutteloos maakt. Ze is in de tussentijd gestaag doorgegaan met haar hobby, met een paar nieuwe nutteloze voorwerpen als resultaat. Vooral als je bedenkt dat je de objecten moet gebruiken voor het doel waarvoor ze gemaakt zijn, realiseer je dat met Katerina best te lachen valt.
Overal waar je bent op het internet kom je ze tegen: aanbevelingen die je leiden naar andere content die je mogelijk interessant vindt. De Britse kunstenaars Scott Kelly en Ben Polkinghorne leek het een goed idee om dergelijke doorverwijzingen ook in de echte wereld te plaatsen. Op verschillende locaties in Nieuw-Zeeland werden borden geplaatst met gerelateerde bezienswaardigheden:
De futuristische kunstenaar Stuart Candy geeft ons een inkijkje in de toekomst, waar baby’s van jongs af aan worden gevoerd met virtual reality en kunnen worden opgevoed zonder dat ouders daar tijd aan hoeven te besteden. In het Museum van Moderne Kunsten in Antwerpen is zijn NurturePod te zien, een VR-bril voor baby’s.
We gebruiken geanonimiseerde cookies om onze site te verbeteren. Meer info
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.